Gisteravond last-minute samen met mem en Jeltsje afgereisd naar De Oosterpoort in Groningen voor een concert van Tommy Emmanuel. Zeker vier keer eerder zijn we op bezoek geweest bij deze gitaarvirtuoos. En voor deze avond had Tommy de Amerikaanse gitarist JD Simo meegebracht als voorprogramma.
Stipt om 20:00 uur doven de zaallichten en komt een forse rauwe meneer het podium op. Op een turquoise elektrische hollow body, die fel afsteekt tegen zijn donkere kleding, begint hij een razendsnelle bleusy gitaarsolo. Hij zet in met een rauwe stem, die de sfeer van zijn gitaarspel goed aanvult. Hi Folks!, groet JD de zaal met een Texaanse klank. Na een half uurtje scheurende gitaarklanken, waanzinnige uithalen en inlevende moves sluit JD zijn voorprogramma af en nodigt iedereen uit om in de pauze a big sweaty hug te komen geven bij zijn merchandise stand.
Na een korte pauze dooft opnieuw het zaallicht, en is er een warm welkom voor the one and only Tommy Emmanuel. De fit ogende Tommy, die naar eigen zeggen inmiddels 60 jaar professioneel gitarist is, speelt het één na het andere virtuoze gitaarstuk. Van het rustige Angelina, tot het razendsnelle Tall Fiddler.
Dan geeft Tommy aan dat hij een verzoeknummer heeft binnengekregen: “Generally I don’t do requests, except when someone asks for it.” Zo nu en dan vult Tommy het gitaarspel aan met zang, wat bij het aangevraagde nummer “Still can’t say goodbye” door opkomende emoties op zijn keel slaat. Na afloop verteld Tommy dat hij het nummer wel 1000 keer heeft gespeeld, maar heel soms, ook vanavond, even aan zijn eigen overleden vader moet denken.
Na bijna anderhalf uur onafgebroken optreden, van Beatles-medley t/m het prachtige Those who wait op zijn splinternieuwe Maton, wordt JD opnieuw verwelkomt en spelen JD en Tommy samen een paar prachtige nummers, waaronder een geniale vertolking van Reddings “Sitting on the dock of the bay”. Hierin komt de rauwe stem van JD heel goed tot zijn recht, ondersteund voor het samenspel op gitaar: JD nog steeds op zijn lichtblauwgroene/turquoise elektrische, en Tommy op zijn klassieke Maton.
In een korte toegift sluit Tommy Emmanuel dit fantastische optreden af. Eerder vanavond gaf Tommy aan nooit echt een baan gehad te hebben, maar altijd gitaar heeft willen spelen. Zijn passie, in de hoop dat mensen nog een keertje willen komen kijken. De staande ovatie geeft aan dat hij meer dan welkom is Gggggwooninga nogmaals aan te doen.