Al in de tienerjaren vond ik schaatsen fantastisch. In mijn herinnering stonden we vrijwel iedere winter op de ijsbaan in Stiens. En toen we iets ouder werden op de buitenwatertjes de Wurge en de Stienservaart, waar vandaan je met een beetje doorzettingsvermogen de Dokkumer Ee kon halen.
Dan werden de dagen weer wat langer en bereikte de temperatuur voorzichtig warmere waarden. In Stiens en omgeving zag je dan diverse groepjes de de schaatsen weer onderbinden. Zoevend over de brede fietspaden met glad asfalt. En op rolletjes. Dat leek mij ook wel wat. “Maar nog even geduld jongen, eerst maar eens uit de groei zijn!” is wat ik thuis kreeg te horen. En terecht. Tegenover ons huis stonden in de vitrine van skeelerspecialist Hayma forse prijskaartjes bij deze inline vervoersmiddelen.
En dan is het zomer 2022. Een van mijn beste vriend(inn)en verteld dit voorjaar trots dat ze is begonnen met skeeleren. Wow, dat wilde ik vroeger ook! En dan zie je op vakantie een paar heren op skeelers voorbij schaatsen als je zelf een hardlooprondje doet. De kriebels uit mijn jeugd vinden opnieuw een weg naar de oppervlakte.
Op een vrije dag, zonder al te veel voorbereiding, besluit ik eens naar een skeelerspecialist te rijden. Ik had goede verhalen gehoord over Haico Bouma in Oudehaske. Met het idee een oriënterend bezoekje te brengen stap ik in de auto.
Binnen bij de ruime en moderne winkel zie ik links naast de werkplaats een sectie voor skeelers. Er staan diverse modellen uitgestald en ook een aantal rekken met toebehoren puilen uit van opties waarvan ik het bestaan nog niet wist.
Skeelers. Diverse kleuren, hoogtes, materialen, frames. Drie of vier wielen? Vele prijsklassen. De keuze is overweldigend. Al snel wordt ik bijgestaan door een attente verkoopster. Ik leg uit dat ik nieuw ben in deze wereld en graag met recreatieve doelstelling wil beginnen met skeeleren.
Het passen
Ik krijg een aantal verschillende modellen aangereikt om te gaan passen. Volgens de verkoopster mogen de schoenen wel vrij strak zitten, maar hoort er net iets ruimte bij de tenen over te blijven. Iets strakker dan wandelschoenen, iets ruimer dan schaatsen.
Als eerste krijg ik een set Powerslide R2 te passen, in één maat groter dan mijn schoenmaat. Deze zou een iets lagere schoen moeten hebben dan zijn ‘broertje’ de Powerslide R4. Alleen is die laatste helaas niet voorradig in mijn maat 46.
Deze R2, met een gevoerde schoen, voelt op zich prima. Al weet ik nog niet echt uit eigen ervaring hoe het zou moeten voelen. Daarna pas ik een aantal alternatieven, zoals een Luigino Strut, en een paar modellen van Cado Motus. Een paar modellen hiervan zijn thermoplastisch vormbaar. Even op 70 graden in een oven, en dan kun je ze in je eigen pasvorm laten kneden. Eigen pasvorm, dat klinkt wel aantrekkelijk. Maar geen van volgende schoenen komen in de buurt van de pasvorm van de eerste set. Steeds schuurt het, wrijft het, of knellen tenen, wreef of hiel.
Dan toch maar weer eens terug naar de eerste set, de R2. Die zit eigenlijk als gegoten. Hij heeft natuurlijk wat voering wat de schoen sowieso wat ‘liever’ maakt dan de vormbare maar keiharde carbon varianten.
Het proberen
“Zal ik er eens wat wielen indrukken?” vraagt de verkoper. Zittend op een pasbankje voelen de schoenen prima. Ik ben inderdaad ook wel erg benieuwd hoe dat voelt op rolletjes. Ze haalt achter nieuwe wielen op. Voorziet deze van lagers, en schroeft ze dan in de frames: 110mm, 85A. Geen idee wat dat betekent, maar dat komt nog wel.
Opnieuw krijg ik de skeelers aan. En dat is wel even wennen hoor. Ik voel mij een beetje een wankele Bambi als ik heen en weer de volgende stelling rijd. Maar een paar streken verder begint er voorzichtig wat evenwicht terug te komen.
Dit gaan ze worden. Mijn eerste set skeelers. Nog een setje valbescherming er bij, en dan afrekenen. Helemaal blij met mijn nieuwe speelgoed rij ik naar huis. De komende dagen/weken maar goed oefenen!