Al een langere tijd denk ik na over suiker, zoetstoffen en al dan niet relevantie met beloning. Het beloningseffect dat in het bloed opgenomen suiker heeft op de mens, maar ook de beloningsbehoefte van de mens door het aanbieden van suikers.
Zo nu en dan hoor ik in de media berichten over:
- dat kinderen niet zo vetgemest moeten worden met snoep (vet is toch geen suiker?),
- dat diabetes één van de meest onderschatte welvaartsziekten zou zijn,
- dat er diverse keurmerken bestaan of in ontwikkeling zijn om te bewijzen dat producten gezonder zijn dan hun directe vergelijkbare alternatief,
- dat suiker vaak vervangen wordt door zoetstoffen, maar die daarna ook zeer regelmatig in opspraak raken,
- dat de ingrediëntnaam suiker vaak vervangen wordt door een onbegrijpelijke abstracte naam zoals vruchtenextract, maar dat ze doormiddel van een scheikundige proces genaamd extractie eigenlijk gewoon alleen de suikers uit de vrucht halen, alles behalve de suiker weggooien, en de suiker dan als vruchtenextract verkopen en als ingrediënt op een verpakking zetten.
Al reflecterende op deze gedachten kom ik voor mij zelf tot het oordeel dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel van suiker weet. Omdat ik graag bewust in het leven sta gaat dit de komende tijd wat onderzoek kosten. Niet alleen voor mijn eigen kennisverbreding, maar ook omdat ik graag de verantwoordelijkheid van de opvoeding (pun intended) van onze twee jonge kinderen serieus neem.