Sinds een paar dagen lees ik het boek Denken als Leonardo Da Vinci. Een boek dat in Nederland de laatste druk had in 2005, en daarom lastig verkrijgbaar was. Maar via de tweedehands verkopers op Bol.com wist ik met enige moeite toch een exemplaar te bemachtigen.
Het boek gaat over Leonardo Da Vinci, een 15e eeuwse alleskunner, welke de meeste mensen kennen als de schilder van de Mona Lisa. Leonardo die inmiddels 567 jaar geleden nabij het Italiaande Florence is geboren, blijkt een onuitputtelijk drang te hebben in het onderzoeken van waarheid en schoonheid. Alles zelf willen kunnen ontdekken en kunnen verklaren. Dat er ruim vijf eeuwen later naast een paar bekende schilderijen ook ruim 7000 pagina’s aan aantekeningen bewaard zijn gebleven, bevestigd ook zijn drang zaken op te schrijven. Documenteren voor zichzelf, maar ook met een wens dit nog eens te ordenen of zelfs uit te brengen.
Zelf herken ik veel in de eerste bladzijden van het boek. De ambitie kennis te vergaren en weer te delen. Steeds op zoek naar meer definitie van soms dezelfde onderwerpen. Steeds blijven afvragen wat er nog meer is. En steeds op zoek naar manieren iets met al die vragen te doen.
Het tweede deel van het boek gaat over de DaVinciaanse Principes, waarbij het eerste hoofdstuk ingaat op Curiosità, Italiaans voor nieuwsgierigheid, maar volgens schrijver Michael J. Gelb is dat volgens een DaVinciaanse mindset beter te omschrijven als:
Een onverzadigbaar nieuwsgierige benadering van het leven
en een niet aflatend streven naar permanent leren.
Gelb geeft als tip om net als Da Vinci eens een aantekeningenboek bij te gaan houden. Gewoon noteren wat je bezig houdt.
Als IT-er ren je dan natuurlijk niet naar de Hema voor aantekeningsschriften. Evenmin ga je naar de online kantoorbenodigdhedenwinkel om daar een voorraad notitieblokken in je digitale winkelmandje te leggen. Nee, je opent een blog 😀 Bij deze…
Nu heb ik dat al eens vaker gedaan, maar dan steeds rondom een thema. En veelal zonder al te veel succes. Grootste valkuil daarbij was dat ik het nooit compleet kreeg. Het was nooit af. Met een andere insteek probeer ik het nu nog een keer. Vooral voor mezelf. Eigenlijk zonder doel, zonder kwaliteitseisen, zonder ritme. We gaan het meemaken!