Gisteravond, 27 november 2009 was het tijd voor Leeuwarden Guitar Night. Deze avond, gehouden in stadsschouwburg De Harmonie in Leeuwarden, is georganiseerd door gitarist Jan Kuiper.
Bij aankomst in het theater bleek het programma als volgt:
- Three of a kind (Stochelo Rosenberg, Jan Kuiper, Zoumana Diarra)
- Pauze (Jorrit Westerhof in de foyer)
- Five Great Guitars (Digmon Roovers, Erwin Java, Jan Akkerman, Jan Kuiper, Zoumana Diarra)
- Pauze (Daniel vd Weijde, Marc vd Meulen in de foyer)
- Jam sessions
De avond begint met de drie-mans formatie ‘Three of a kind’. Stochelo Rosenberg, Jan Kuiper en Zoumana Diarra beginnen te spelen. Hoewel ik groot gitaarliefhebber ben en al vele optredens heb bezocht, leken de drie heren niet erg op elkaar ingespeeld te zijn, met een hoofdrol voor Jan Kuiper. Stochelo speelde heerlijke gypsy/jazz akkoorden en riffjes, en Zoumana leefde zich uit op zijn jazz gitaar en later ook op een zelf gemaakte balafon. Maar de kippenvelmomenten van alle vorige optredens bleven achterwege. Erg kwamen zelfs momenten van irritatie naar voren wanneer gitarist Jan Kuiper in elk nummer weer slordige, slecht getimede en niet afgemaakte solootjes er in gooide.
Nog voor de pauze verliet het trio het podium, en kwam gitarist Jan Akkerman op… …met zijn luit. Hoewel het vreselijk moeilijk schijnt te zijn om een dergelijk instrument te bespelen, kon mij die luit gestolen worden; ik vond er niets aan. In de aansluitende pauze ving ik meer dan eens op dat men hoopte dat het na de pauze beter zou worden.
In de pauze was er podium voor jong talent. De schouwburg had een Youtube-wedstrijd uitgeschreven, waar maar liefst 4 reacties op waren. Deze vier kandidaten werd een podium geboden in de foyer. In de pauze werd ingezet door Jorrit Westerhof, die samen met een bassist een jazz stuk ten gehore bracht.
Tegen 22.00 uur ging de de-pauze-is-voorbij gong. Bij het aanvangen van de ’tweede helft’ werden we volledig ongewenst verrast door een muzikaal intermezzo. De presentatrice van de avond bleek een muzikale passie te delen met gitarist Kuiper. Helaas vonden ze het nodig om het ‘gitaren publiek’ te vermoeien met een slaperig stuk van zangeres … ?
Daarna kon de avond eindelijk leuk worden. Maar al snel bleek dat de trend van voor de pauze, ook na de pauze werd doorgezet: slecht gestemde gitaren en eindeloze slordige solo’s van Erwin Java en Jan Kuiper. Eigenlijk het enige boeiende deel van de avond, en het enige kippenvelmoment was de inzet van het laatste nummer: een versie van Cissy Strut van The Meters. Bij dit laatste nummer konden Digmon, Zoumana en Jan Akkerman heerlijk uit hun dak gaan, voor zover ze niet gestoord werden door de andere gitaristen. Na dit aangekondigde laatste nummer was er, buiten alle verwachting, geen enkele ruimte voor enige toegift en werd de avond voortgezet in de foyer.
Hoewel Jan Kuiper door middel van yoga steeds meer balans in zijn leven probeert te vinden, lijkt bij deze avond de balans uit de groep geheel verstoord te zijn. Waar Digmon, Zoumana en Jan Akkerman als vanouds, een aantal maal goed uit de verf komen, lijken Erwin en Jan Kuiper niet bij de groep te horen, en los van de anderen een wedstrijdje aan te gaan. Helaas, helaas, maar dit komt de muziek niet ten goede. 🙁